Elk verhaal van verlies is zo uniek en ook de behoeften van een rouwende ouder of bruskunnen heel erg verschillen. Sommige ouders kenden elkaar al van de vorige editie, andere waagden dapper de stap om een eerste keer deel te nemen. Verwachtingsvol en voor velen ook met de nodige spanning kwamen de familieleden toe. We keken deze avond met veel bewondering toe hoe de groep lotgenoten elkaar op hun eigen tempo ontmoetten en zich met momenten (h)erkenden in de gedeelde strijd tegen kanker en/of in de verschillende rouwgevoelens. Er was ruimte voor een lach en een traan, maar bovenal geen taboe om in gesprek te gaan met elkaar over de pijn van het verlies van hun kind, hun broer of hun zus. Het was ontroerend om ouders met veel respect naar elkaar te zien luisteren, te leren van elkaar en raakpunten te zien vinden in de pijn en het verdriet, maar ook in de mooie herinneringen van elkaar en van hun kind.
Voor de ene deed het weerzien met verpleegkundigen, psychologen of artsen deugd, voor de andere was het belangrijk om harde en zachte herinneringen aan een zware ziekteperiode te kunnen delen. Hartverwarmend en mooi om te zien hoeveel deugd het ouders en brussen deed om vrijuit te kunnen spreken over hun overleden kind. Wij kunnen alleen maar dankbaar zijn om aanwezig te mogen zijn op deze intieme avond en kijken uit naar een volgende editie.
Psychologen Kinderoncologie UZA