Gedichtenwandeling voor (groot)ouders van overleden kinderen
Op zondag 27 april 2025 pakte vzw Kinderkankerfonds, het team van 5K12D en KOESTER voor de tweede maal uit met een gedichtenwandeling voor ouders, grootouders, broers en zussen van overleden kinderen. Ditmaal koos men voor de Vlaamse Ardennen met start aan Dorpshuis De Linde in Oudenaarde. De natuur toonde zich op haar mooist onder een stralende zon. Gelukkig zorgden de bomen van het Spijkerbos voor wat verkoeling. Het was alsof het glooiende landschap mee ademde met de emoties van de dag.
De deelnemers (een twintigtal gezinnen met een viertal kinderen en jongeren, twee honden énheel wat personeelsleden van voornoemde organisaties) verzamelden zich aan voornoemdDorpshuis waar een draagtasje, een flesje water, een appel, een stratenplannetje, dégedichtenbundel en een te ‘bestiften’ kei op iedereen lagen te wachten. Na een korte verwelkoming startte de 7 km-wandeling langs (on)verharde wegen, waarbij op verschillende plekken letterlijk werd stilgestaan om er de zorgvuldig uitgekozen gedichten te lezen. Deze poëtische teksten van onder meer StephN, Tess Baert, Floortje Agema, Marinus van den Berg, Doris Dorné of Vlinderkusje brachten troost, herkenning en ruimte voor herinnering. Elk woord landde in de harten van de aanwezigen. Sommigen lieten een traan, anderen glimlachten bij het terugdenken aan hun dierbare(n).
Wat deze wandeling bijzonder maakte, was niet alleen de schoonheid van de omgeving of de kracht van de poëzie, maar ook het fijne gezelschap. Er was een verbondenheid voelbaar tussen de deelnemers, ondanks het feit dat sommigen er voor het eerst bij waren; gelukkig werden zij opgevangen door anderen voor wie het ‘al heel wat wenniger’ was… Er ontstonden spontaan gesprekken, al was er soms ook het geluid van de stilte. En ja, bepaalde keien kregen een plaatsje onderweg, andere keien verhuisden nadien mee naar huis of naar een ander plekje.
Aan het eind van de tocht werd er nog wat nagekaart in openlucht bij een kopje koffie of thee met ‘een’ (lees: veel) stukje(s) taart en/of wat vers fruit. Ook tijdens dat moment bleef de warmte van het samenzijn – en van de zon – duidelijk voelbaar.
Deze gedichtenwandeling werd dus eens te meer een dag van verstilling, verbinding en gedeelde troost. Een dag waarop verdriet ruimte kreeg, maar er ook plaats was voor hoop en verbondenheid. En over verbondenheid gesproken: de nablijvers hielpen de organisatoren met het opruimen van ‘teen en tander’. In een mum van tijd werd het Dorpshuis weer herschikt alsof er niets was gebeurd. Wij weten wel beter!
Fries en Katelijne (ouders van Soetkin + 2008 én Willem + 2011)
Gepubliceerd op 29 april 2025